William: “Het Goed heeft iets magisch”.

Het Goed Deventer is niet meer voor te stellen zonder William van der Beek. Voor klanten en collega’s is de groepsleider al 23 jaar een sympathiek aanspreekpunt. Al is hij ook streng als het moet. “Ik houd van discipline.”

Het Goed Deventer bestaat een kwart eeuw en William van der Beek werkt er al bijna net zo lang, 23 jaar om precies te zijn. Hij rolde er in 1995 toevallig in door een vriend. “Ik had een uitkering in die tijd en met een kameraad knutselde ik wat aan auto’s. Op een zeker moment ging die jongen aan de slag bij Het Goed als chauffeur en assistent-bedrijfsleider. Hij reed met een bus door de gehele stad om oude spullen op te halen. Reuze interessant vond ik dat. Nu was het toen nog best een zooitje bij deze vestiging. Er werkten allemaal jongens met een ruwe bolster, als ze geen zin hadden kwamen ze gewoon niet. Op een dag vroeg mijn kameraad: ‘William, kun jij niet een dagje rijden? Ik heb alweer een zieke chauffeur.’ ‘Is goed’, zei ik. Ik ben nooit meer weggegaan.”
Nu, op zijn 56e, is William groepsleider van een hele reeks afdelingen waaronder transport, ontvangst, meubels, boeken, media, fietsen en elektronica. Kan hij verklaren waarom hij is gebleven? “Het Goed heeft iets magisch. Nog steeds ga ik dagelijks met een grote glimlach naar mijn werk. Op verjaardagen moet ik me inhouden om niet weer eindeloos over Het Goed te kletsen. Anders hoor ik: ‘Oh, daar heb je hem weer.’”
Waar die magie hem in zit? De ongedwongen sfeer, de laagdrempeligheid, het onderlinge contact, de afwisseling. Er is hier altijd iets loos. Ik heb in die 23 jaar al zo veel meegemaakt. Een heleboel leuks, maar ook mindere dingen. Toen oud-premier Balkenende in 2004 alle id-banen schrapte, hadden we bijvoorbeeld een reusachtig probleem. In één klap gingen we terug van 180 naar tachtig man. Wat nu? De toenmalige bedrijfsleider zag het niet meer zitten en stapte op. We zaten vervolgens enige jaren zonder bedrijfsleider, maar lieten ons niet klein krijgen. We hebben met elkaar de schouders eronder gezet en zijn doorgegaan. Daar ben ik trots op.”

Lean lossen

Een ander pluspunt voor William is dat er bij Het Goed continu wordt gezocht naar verbeterpunten. “Ik vind het geweldig om daarin mee te denken. Ik weet nog dat het lossen van de spullen in het begin met de hand gebeurde. Dan deed je een half uur over het legen van een aanhanger. Te lang, want op een dag maakten we met zes bussen soms wel 240 ritten in totaal. We kwamen op het idee om een shovel te gaan gebruiken.  Dat werkte als een gek. Ineens duurde zo’n klus nog maar een minuut.  Bovendien lasten we achter in de opslagcontainer een duwwand van dik materiaal. Zo konden we met de shovel alles flink pletten en dus veel meer kwijt. Het was nog in de tijd dat we alle grofvuil inzamelden in Deventer en niet zoal nu alleen herbruikbare goederen.”

“Lean werkt écht.”

Nog steeds zijn ze binnen het Goed Deventer druk bezig met het ontwikkelen van nieuwe dingen. “Zo werken we sinds kort volgens de principes van Lean (slank, lenig). Dat is een Japanse managementfilosofie die draait om het elimineren van zeven verspillingen: wachten, beweging, proces, transport, voorraad, defecten en overproductie. Met het team hebben we dat volledig uitgewerkt en toegespitst op onze eigen situatie. We deden een test met een kopje. We volgden het hele traject dat dit kopje aflegde. Vanaf de afdeling ontvangst goederen, totdat het daadwerkelijk in de winkel stond. Door hoeveel handen ging het? Wat kon korter ensneller? Verschrikkelijk interessant. Op de boekenafdeling zie je de resultaten van Lean. Alles wordt nu op rubriek en prijs gesorteerd. Een werknemer in de winkel hoeft geen specialistische kennis meer te hebben om de dingen op hun juiste plek te zetten. Alles is simpel en daarmee zeer efficiënt gemaakt.” William lacht: “Het was aanvankelijk wel even moeilijk om sommige collega’s van het nut te overtuigen. Mensen houden nu eenmaal niet van veranderingen en verzetten zich. Maar Lean werkt écht.”

Strenge baas

Wat voor type groepsleider is William? “Ik ben vrij streng, ik houd van discipline. We hebben in deze vestiging mensen van allerlei pluimage rondlopen, met verschillende geloven, afkomstig van diverse instanties en met geestelijke of lichamelijke beperkingen. Die kudde moet je bij elkaar zien te houden. Het is belangrijk om de harmonie te bewaken. Ook omdat we elk half jaar met een hele nieuwe club mensen werken. Behalve de leidinggevenden en een enkele reguliere werknemer wisselt het voortdurend. Je moet je team telkens haast vanaf de grond opnieuw opbouwen.”

Wordt Williams strengheid gewaardeerd? “Zeker. Soms loopt iemand de kantjes er vanaf en roep ik diegene hard tot de orde. Dat lucht collega’s ook op, omdat zij het meestal moeilijk vinden om er zelf iets van te zeggen. Als iemand niet lekker gaat of slecht presteert, heeft dat invloed op de rest van het team. Dat wil je niet hebben.” William heeft vaak de moeilijkste mensen onder zich. “Waarom? Dat is gewoon zo gegroeid. Zodra onze bedrijfsleider Raimon Strijdveen weer nieuwe sollicitanten heeft, kom ik er standaard even bij zitten.
In principe krijgt iedereen van mij een kans om zichzelf te bewijzen. Ik laat mensen niet snel vallen. Lukt het op de ene afdeling niet? Dan proberen we het ergens anders, net zo lang totdat die persoon zijn of haar draai heeft gevonden. Dat vind ik het mooiste: als je mensen die door iedereen zijn opgegeven, voor je ogen ziet opbloeien.”

Herboren lefgozertje

Wat is een succesverhaal? “In het verleden werkten we veel samen met het ROC, dat toen nog naast ons gevestigd was. Op die school zaten een hoop jongens met gedragsproblemen, maar één knaap was de ergste. Hij groeide op in een moeilijk gezin en op school fokte hij de hele boel op. Hadden de leraren een vergadering en dan riep hij in de kantine: ‘Jongens, ik hoor net dat we vanmiddag allemaal vrij zijn.’ Kwamen die leraren terug, was de school leeg. Van dat soort streken, weet je wel. Er was werkelijk geen land mee te bezeilen. Bij ons was hij echter vrij tam. Ik heb hem hier drie jaar gehad en liet hem steeds iets meer doen. Voortdurend een stapje verder. Hij zat zelfs op de heftruck. Het bleek eigenlijk een hele slimme jongen te zijn. Tegenwoordig heeft hij een vaste baan in Apeldoorn, is hij getrouwd met een leuke vrouw en heeft hij twee kindjes. Ik hoop dat ik daar iets aan heb bijgedragen.”

“Je kunt ze een zetje geven, maar uiteindelijk moeten ze het zelf doen “.

Via datzelfde ROC kreeg William ook eens een Marokkaanse lefgozer, die sturing nodig had. “‘Niemand moet me’, zei hij meteen. De bekende bravoure. Had nog nooit iets bereikt. Nog geen zwemdiploma niks. De eerste tijd was problematisch. Veel verzuim. Met zijn lerares die een zwak voor hem had, heb ik hem streng toegesproken. Dat het klaar was als hij niet meer inzet toonde. Wat denk je? Erna kwam hij op tijd en werkte hij de hele kerstvakantie door, terwijl iedereen vrij had. En op school slaagde hij voor zijn proeven. Trots liet hij zijn diploma in de moskee zien. Supergelukkig was-ie.
Helaas is hij later helemaal teruggevallen in zijn oude gewoontes en zocht hij zijn verkeerde vrienden weer op. Ik had gehoopt, dat het hem net als die eerste jongen ook zou lukken om iets van zijn leven te maken. Zo jammer. Je kunt mensen een zetje in de juiste richting geven, maar uiteindelijk moeten ze het toch zelf doen.”

We’re going to Ibiza-Deventer

Zelf leert William veel van bedrijfsleider Raimon. “Raimon is uiterst streng wat de winkelpresentatie betreft. Hij komt uit de retailhoek en dat kun je goed merken. Hij leerde ons dat spullen veel beter verkopen wanneer je ze op een bepaalde manier in de winkel neerzet. Hij kan het personeel op zo’n leuke manier motiveren. Hij inspireert mij altijd. Na een praatje met Raimon krijg ik gelijk zin om van alles te veranderen. En als ik een plannetje heb, zegt hij niet gelijk nee. Hij geeft me de ruimte om dingen uit te proberen en ook om op mijn bek te gaan haha. Echt super dat hij erbij is gekomen.”
Een van Raimons wildste plannen tot nu toe zijn de Ibiza-Style-themadagen die hij bedacht. Vanaf zaterdag 28 april worden klanten in de winkel getrakteerd op kleding, meubels en woonaccessoires met de bekende fleurige Ibiza-look. William kan net als zijn collega’s niet wachten. “We leven er met zijn allen vreselijk naartoe. Het eilandgevoel wordt tot in de puntjes nagebootst. We creëren zelfs een strand in de winkel. Het zand is al besteld. Tijdens de opening op de 28e wordt er ook een grote modeshow georganiseerd. Mijn complete familie loopt erin mee, mijn vrouw, dochters, zelfs mijn kleinkind. Het wordt een gigantische happening!”

In het kader van 25 jaar Het Goed in Deventer, verschijnen er in deze reeks van 4 Goede Verhalen.  Lees ook het verhaal Annie.

Goede Verhalen verzamelen we graag. Het zijn verhalen van onze medewerkers, van onze klanten en van bijzondere spullen die we mogen ontvangen. Goede Verhalen laten ook zien wat voor een bijzonder bedrijf we zijn. Werk maken van hergebruik en mensen een kans geven om weer aansluiting te krijgen op de arbeidsmarkt. Dat op zichzelf is al een goed verhaal.